ความสำส่อนทำให้วิวัฒนาการของสายพันธุ์ใหม่ช้าลง

ความสำส่อนผสมกลุ่มยีนและเจือจางความแตกต่างทางพันธุกรรมระหว่างประชากร ทำให้วิวัฒนาการของสายพันธุ์ใหม่ช้าลง งานวิจัยชิ้นใหม่โดยทีมงานระหว่างประเทศที่นำโดย Milner Center for Evolution แห่งมหาวิทยาลัยบาธกล่าว ผมบลอนด์

ทฤษฎีวิวัฒนาการของดาร์วินแสดงให้เห็นว่าสปีชีส์ใหม่วิวัฒนาการเมื่อการคัดเลือกโดยธรรมชาติสนับสนุนบุคคลที่มีลักษณะพิเศษเฉพาะ ทำให้พวกเขาสามารถอยู่รอด ขยายพันธุ์ และถ่ายทอดยีนของตนได้สำเร็จมากกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกัน เมื่อเวลาผ่านไป บุคคลกลุ่มหนึ่งสามารถวิวัฒนาการเพื่อปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมท้องถิ่นและสร้างสายพันธุ์ใหม่ได้ ก่อนหน้านี้เคยคิดว่าการเลือกเพศ เมื่อเพศหนึ่งชอบที่จะผสมพันธุ์กับบุคคลที่มีลักษณะเฉพาะ เป็นตัวขับเคลื่อนที่แข็งแกร่งในการก่อตัวของสายพันธุ์ใหม่ หนึ่งในกระบวนการเหล่านี้คือการคัดเลือกชาวประมงที่หลบหนีโดยลักษณะตามอำเภอใจ เช่น ขนนกที่โดดเด่นหรือเพลงที่ไพเราะดึงดูดความสนใจของตัวเมีย และด้วยเหตุนี้จึงปรับปรุงความสำเร็จในการผสมพันธุ์ของผู้หาม เนื่องจากความชื่นชอบของผู้หญิงในท้องถิ่นที่หลากหลาย ประชากรในบริเวณใกล้เคียงสามารถแยกความแตกต่างได้อย่างรวดเร็วและเมื่อเวลาผ่านไปจะวิวัฒนาการเป็นสายพันธุ์ใหม่ อย่างไรก็ตาม งานวิจัยใหม่ๆ เกี่ยวกับนกซึ่งตีพิมพ์ในวารสารวิชาการชั้นนำ อย่าง Evolutionกลับล้มล้างความเชื่อดั้งเดิมและเสนอแนะว่าแท้จริงแล้วความสำส่อนทำให้วิวัฒนาการของสายพันธุ์ใหม่ช้าลง ทีมวิจัยที่นำโดย University of Bath, Cardiff University และ Max Planck Institute for Ornithology ได้วิเคราะห์โครงสร้างทางพันธุกรรมของประชากรนกชายฝั่งเพื่อติดตามว่าพวกมันมีวิวัฒนาการอย่างไรเมื่อเวลาผ่านไป ทีมงานพบว่านกหลายสายพันธุ์ที่ผสมพันธุ์กับคู่หลายตัวในหนึ่งฤดูกาลนั้นมีความหลากหลายทางพันธุกรรมน้อยกว่าในสายพันธุ์นี้เมื่อเทียบกับนกที่มีคู่เดียวที่จับคู่เพียงคู่เดียวต่อฤดูกาล สิ่งนี้ขัดแย้งกับทฤษฎีร่วมสมัยที่ทำนายความหลากหลายอย่างรวดเร็วและความแตกต่างทางพันธุกรรมที่สูงขึ้นระหว่างประชากรของนกชายฝั่งหลายคู่ ผู้เขียนคนแรกของหนังสือพิมพ์ Josie D'Urban Jackson ซึ่งดูแลร่วมกันที่มหาวิทยาลัยบาธและมหาวิทยาลัยคาร์ดิฟฟ์ วิเคราะห์ข้อมูล เธอกล่าวว่า "ผลการวิจัยของเราชี้ว่าเนื่องจากแรงกดดันในการหาคู่มากกว่าหนึ่งคู่ นกชายฝั่งหลายตัวอาจ ค้นหาพื้นที่ขนาดใหญ่และแพร่กระจายยีนของพวกเขาขณะที่พวกเขาไป " "นั่นหมายความว่าพวกมันผสมผสานแหล่งยีนได้อย่างมีประสิทธิภาพโดยการเจือจางความแตกต่างทางพันธุกรรมระหว่างตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ที่ห่างไกล ดังนั้นประชากรจึงมีโอกาสน้อยที่จะกระจายไปสู่สายพันธุ์ใหม่เมื่อเวลาผ่านไป" ในทางตรงกันข้าม สัตว์ที่มีคู่เดียวจะต้องหาคู่เพียงตัวเดียวเพื่อจับคู่ในแต่ละฤดูกาล และมีแนวโน้มที่จะกลับมาที่แหล่งเพาะพันธุ์เดียวกันเมื่อเวลาผ่านไป ซึ่งหมายความว่าพวกมันจะค่อยๆ ปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมในท้องถิ่นได้ ซึ่งจะเพิ่มโอกาสที่พวกมันจะแยกจากกันและ สร้างสายพันธุ์ใหม่" ศาสตราจารย์ Tamás Székely หัวหน้างานของเธอจาก Milner Center for Evolution ของมหาวิทยาลัยบาธกล่าวเสริมว่า "เรารู้สึกตื่นเต้นมากกับการค้นพบนี้ เนื่องจากทฤษฎีนี้ล้มล้างภูมิปัญญาดั้งเดิมอย่างสิ้นเชิง "คุณอาจคิดว่านกเลือกคู่ครองโดยพลการหากพวกมันสำส่อน แต่คนส่วนใหญ่ชอบนกบางชนิด เช่นเดียวกับที่มนุษย์บางคนอาจชอบคู่ที่มีผมสีบลอนด์หรือสีเข้ม "การศึกษาของเราสอดคล้องกับการค้นพบครั้งก่อนๆ ว่านกที่มีภรรยาหลายคนบางครั้งเดินทางหลายร้อยกิโลเมตรเพื่อหาคู่ที่เหมาะสม "ตัวอย่างเช่น ในประเทศมาดากัสการ์ เราพบว่านกหัวโตหลายคู่มีความคล้ายคลึงกันทั่วทั้งเกาะ ในขณะที่นกหัวโตที่มีคู่สมรสคนเดียวมีองค์ประกอบทางพันธุกรรมที่แตกต่างกันระหว่างพื้นที่ใกล้เคียง ซึ่งแสดงให้เห็นรูปแบบเดียวกันกับที่การศึกษาขนาดใหญ่ของเราเพิ่งยืนยัน"