การรวมและแยกปัจจัยภูมิคุ้มกันที่อาจจูงใจผู้คนให้ติดเชื้อ HIV และ HSV

ผู้วิจัยที่โรงพยาบาล Brigham and Women's ซึ่งเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งระบบการดูแลสุขภาพของ Mass General Brigham ได้วิเคราะห์ตัวอย่างตามยาวของระดับ biomarker ของปากมดลูกและซีรั่มสำหรับการกระตุ้นภูมิคุ้มกัน ก่อนและหลังอาสาสมัครได้รับ HSV-2 พวกเขาพบว่าระดับที่เปลี่ยนแปลงของตัวบ่งชี้ทางชีวภาพเฉพาะในเยื่อเมือกและซีรั่มนั้นสัมพันธ์กับการได้มาของ HSV-2 เท่านั้น ในขณะที่ระดับอื่นซ้อนทับกับตัวบ่งชี้ทางชีวภาพและการทำนายการได้รับ HIV-1 ร่วมกัน สเปิร์ม โรคเริมที่อวัยวะเพศซึ่งเกิดจากไวรัสเริม-2 (HSV-2) เป็นปัจจัยเสี่ยงที่ทราบกันดีสำหรับการได้รับเชื้อเอชไอวี: ผู้ที่ติดเชื้อ HSV มีแนวโน้มที่จะได้รับเชื้อเอชไอวีมากกว่าสามเท่า แต่ตัวทำนายเอชไอวีและปัจจัยเสี่ยงอื่น ๆ ในระบบภูมิคุ้มกันและเยื่อบุปากมดลูกจูงใจให้ผู้คนได้รับ HSV-2 หรือไม่? เพื่อตอบคำถามนี้ ผู้วิจัยที่ Brigham ได้วิเคราะห์ตัวอย่างตามยาวของระดับตัวบ่งชี้ทางชีวภาพของปากมดลูกและซีรั่มสำหรับการกระตุ้นภูมิคุ้มกัน ก่อนและหลังอาสาสมัครได้รับ HSV-2 พวกเขาพบว่าระดับที่เปลี่ยนแปลงของตัวบ่งชี้ทางชีวภาพเฉพาะในเยื่อเมือกและซีรั่มนั้นสัมพันธ์กับการได้มาของ HSV-2 เท่านั้น ในขณะที่ระดับอื่นซ้อนทับกับตัวบ่งชี้ทางชีวภาพและการทำนายการได้รับ HIV-1 ร่วมกัน การศึกษานี้ช่วยเน้นย้ำถึงปัจจัยที่มาบรรจบกันและแตกต่างกันซึ่งจูงใจให้เกิดโรคไวรัสทั้งสองอย่าง